देवभूमि
किती वर्ष झाली , एकदा तरी देवभूमीला केवळा भेट देवू या असे मनात घोळत होते. आला एकदाचा तो योग ! एकट्याने जाण्यापेक्षा गृपने जाऊ , जास्त मजा येईल म्हणून दहा जण निघालोय. जास्त दगदग नको म्हणून जाणे येणे विमानाने! त्यात सहा जण आयुष्यात पहिल्यांदाच विमान प्रवास करणारे होते. काल सकाळी आमच्याकडे सगळे जमले. सुचनेबरहुकूम त्यांनी बॅगा वजन आटोक्यात ठेवून भरल्या होत्या. मग पर्समध्ये चाकूच काय पण नेलकटर सुद्धा नको असे सांगून मी त्यांना पॅकींगमध्ये बदल करायला लावले. आमच्याकडे प्रवासी कंपनीने त्यांच्याही केबीन बॅगा एकूण दहा पोचवल्या होत्या. त्या दिल्या आणि काही सामान त्यात हलवले. हुश्श करत सगळे तैय्यार झाले बाबा!! मस्त पैकी घरची साजूक तूपातली पुरणपोळी, आमरस त्यावर सढळ हस्ते तुपाची धार , कटाची झणझणीत आमटी, मिरचीभजी , पनीरपकोडा , असे साग्रसंगीत मी रांधले होते. व्याही विहीणी आणि नणंदोई नणंद बाई जेवणार होते. तेही एकदम सुगरण! 😀 पोटभर सुग्रास जेवून निघालो. गेटवरच्या पांडेभैयाच्या कृपेने पाच रीक्षा पोहोचल्या सोसायटीत ! मग त्यात सामान आणि माणसे भ