वाचन वेड

 Shriniwas Deshpande   यांच्या या  कॉमेन्ट ने   काही जाणवले ते..........                                                                "नारदाने 

वाल्या कोळ्याला पोँक करून विचारले,

कोणासाठी असली अघोरी कामे करतोस बाबा !

का गुंतून राहतोस आपल्याच कामात ? 

आपल्या फ्यामिलीसाठी का ?

मुलाबाळांसाठी का ?

मग जा अन त्यांना लगोलग पुसून ये, 

विचारून ये, 

या पापात शेअर घेणार का ? 


त्याने लगोलग फ्यामिलीच्या वाॅलला टॅग टाकला 

तर

घरची सगळीच पाठ फिरवून बसलेली,

बीजीचा बोर्ड लावून

आपआपल्या 

व्हाट्सअॅपवर 

किंवा 

फेसबुकवर गुंगून गेलेली. 


आता हे वाचून झाली का पंचाईत ? 

या स्क्रीनवरची नजर काढून आजूबाजूला बघणे आले ना !!!?


गुड माॅर्निंग मित्रा "                                                                                                                                      हल्ली माझे  असे फेस बुक वर होत असे पण कागदी पुस्तक वाचून जे समाधान लाभते ह्या चेहरा पुस्तकात नाहीच!                                                                                       हसावे की रडावे? कशातही फार गुंतून जाणे वाईटच का? मी पुस्तकात अशीच गुंतून जात असे .अशी समाधी लागायची की आजूबाजूचे भान नसायचे. इतके वेद की रद्दी आवरायला काढली तरी ते जुने पेपर पुन्हा वाचायची , जो कागदाचा तुकडा दिसेल तो वाळवीसारखा खाऊन टाकायची. मोठ्या बहिण भावांची मराठी पुस्तके, संस्कृतची मराठी भाषांतरे तर वाचायाचीच , पण गाईड प्रकार पण आवडायचा ,त्यात इंग्लिश चे गाईड म्हणजे भाषातारातून पुन्हा वाचायला मिळायचे. पण हळू हळू हे कमी होत गेले. कधी वाचनाची सोबत जाऊन संसाराची सोबत लागली हे कळले नाही पण आजही वाटते की एक दिवस तरी असा मिळावा की सकाळपासून फक्त वाचत राहावे, कोणी उठवू नये ,अवती भोवती फक्त आवडीची पुस्तके एखादी वही ,पेन आणि न कळत आपली काळजी घेणारी एक सोबत!


किती मोठी गोष्ट मागतेय मी!!!!!!!

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

गांधींबद्दल

 जरूर वाचा निश्चित आनंद मिळेल महात्मा गांधींकडे हे शहाणपण, वेगळेपण उपजत होतं का? की कुठला तरी साक्षात्काराचा क्षण होता? त्यांना सत्याग्रह हे तंत्र नेमकं सापडलं तरी कधी? ते नुसते गांधी नव्हते, तर भारतातल्या गरीब माणसाचं प्रतीक होते. ते सतत काही शोधत होते. या देशाला परवडेल अशा जीवनपद्धतीचा शोध घेत होते. ती आधी स्वत: जगून पाहत होते. काय गंमत आहे, आपल्यावर कोणाकोणाचे परिणाम आहेत, हे आपल्यालाच ठाऊक नाही. मागे कुणाबरोबर जोतीराव फुल्यांविषयी भरभरून बोललो, तेव्हा समजलं, आपल्यासाठी जोतीराव काय आहेत ते. परवाही पर्यावरणवादी चळवळीत ओढला गेलेला एक तरुण पोरगा म्हणाला, काही म्हणा, ‘तो म्हातारा म्हणत होता, ते बरोबर होतं.’ मी विचारलं, ‘कोण म्हातारा?’ तो हसला व म्हणाला, ‘गांधीजी.’ मी थक्क झालो. तो ‘म्हातारा’ म्हणाला म्हणून नव्हे; तर त्याला गांधीजी जवळचे वाटतात, बरोबर वाटतात, म्हणून. ते जाऊनही छप्पन्न वषेर् झाली, तरी! ही काय जादू आहे? कुठेही जा; जागतिकीकरणाचा विषय असो, शेतीचा, पाण्याचा, बाजाराचा… अगदी नद्यांच्या प्रदूषणाचा; त्या त्या ठिकाणचे कार्यकर्ते चर्चा करून संपवताना म्हणताना ऐकतो की, कधी नव्हेत...
Read more

गणपती बाप्पा मोरया

 कोणी  दूरदेशी  निघाले  कि  आपण जोरजोराने  हात  हलवून  निरोप  देतो पुढच्या  प्रवासा साठी   शुभेच्छा  देतो आणि एका बाजूला  हळूच  मान वळवून  डोळे  टिपतो.  घर रीकामे ओकेबोके  वाटते. अगदी  अश्याच  भावना  गणेश  विसर्जनाला  दाटतात. एकीकडे  बाप्पा  ची निरोपाची  तयारी  उत्तर  पूजा ,  शिदोरी, आरतीची  तयारी  ,  निर्माल्य  गोळा करून ते ही आठवणीने  घेणे  आणि  दुसरीकडे  मनात खोल पडत जाणारा खड्डा  आणि इतरांना  जाणवू नये  म्हणून ओढलेला  उत्साहाचा  मुखवटा!  अगदी  आरती  म्हणताना  मध्येच  सूर खालावतो. बाप्पाची मूर्ती  डोळे भरून  पाहून  मनात  साठवून  ठेवली जाते. भरले डोळे  लपवत बाप्पा ला निरोप दिला  जातो. . . . .  निरोप घेतला  जातो  , पुढच्या वर्षी लवकर या  अश्या  गजराने! !! गणपती बाप्पा मोरया  पुढच्या वर्...
Read more

पाऊस

 पाउस पडून जुना झाला पण आज संधी मिळाली पावसात भिजायची आणि जाणवले कि हा जुना कधी होतच नाही. भिजले की  मनाला आनंदाचे नवे कोपल फुटतात. तप्त मनावर शीतल शिडकावा होतो.पुन्हा नव्याने उन्ह सोसायची तयारी होते आणि त्यातूनही नवे काही घडवावेसे वाटते.
Read more