शहाणी सई

 भेट


केला करोनाने कहर कसे आपल्यात अंतर

घरातच दुराव्याने हृदयाला पडली घरं


येता दारात आम्ही  चेहरा कोवळा उजळला

किती गोष्टी दाखवाया जीव उत्सुक जाहला 


पण प्रवासाचा ताण, असेल का जंतुरोपण?

अलगद तुला टाळत आम्ही केले प्रेम दुरून


तुला मायपित्यांनी तसे कवटाळून समजावले

आले दुरून आजीआजोबा थोडे दूर रहा बरे 


जरी मानलेस बोल त्यांचे मला मनी जाणवते

तुझ्या डोळ्यांत बोलात आंस स्पर्शाची खुणावते


तरी बोललीस स्पष्ट, तुला मिठी मारू का ग

स्वतःतच आकसून म्हणतेस साॅरीसाॅरी मग


इतुकी ही शहाणिव  वय वर्षे फक्त तीन

जीव आमचा घुसमटे आणि आम्ही आहो दीन


संपतील सात दिन विना काही तापाने 

घेऊ गळाभेट नातीची आशा पल्लवित मनाने


दोन वर्षांचा वियोग ,सोपे होते सहन करणे 

किती कठीण कठीण पाहुनिया न स्पर्शणे!!

संध्या पाटील

13 सप्टेंबर 2020

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

गांधींबद्दल

 जरूर वाचा निश्चित आनंद मिळेल महात्मा गांधींकडे हे शहाणपण, वेगळेपण उपजत होतं का? की कुठला तरी साक्षात्काराचा क्षण होता? त्यांना सत्याग्रह हे तंत्र नेमकं सापडलं तरी कधी? ते नुसते गांधी नव्हते, तर भारतातल्या गरीब माणसाचं प्रतीक होते. ते सतत काही शोधत होते. या देशाला परवडेल अशा जीवनपद्धतीचा शोध घेत होते. ती आधी स्वत: जगून पाहत होते. काय गंमत आहे, आपल्यावर कोणाकोणाचे परिणाम आहेत, हे आपल्यालाच ठाऊक नाही. मागे कुणाबरोबर जोतीराव फुल्यांविषयी भरभरून बोललो, तेव्हा समजलं, आपल्यासाठी जोतीराव काय आहेत ते. परवाही पर्यावरणवादी चळवळीत ओढला गेलेला एक तरुण पोरगा म्हणाला, काही म्हणा, ‘तो म्हातारा म्हणत होता, ते बरोबर होतं.’ मी विचारलं, ‘कोण म्हातारा?’ तो हसला व म्हणाला, ‘गांधीजी.’ मी थक्क झालो. तो ‘म्हातारा’ म्हणाला म्हणून नव्हे; तर त्याला गांधीजी जवळचे वाटतात, बरोबर वाटतात, म्हणून. ते जाऊनही छप्पन्न वषेर् झाली, तरी! ही काय जादू आहे? कुठेही जा; जागतिकीकरणाचा विषय असो, शेतीचा, पाण्याचा, बाजाराचा… अगदी नद्यांच्या प्रदूषणाचा; त्या त्या ठिकाणचे कार्यकर्ते चर्चा करून संपवताना म्हणताना ऐकतो की, कधी नव्हेत...
Read more

गणपती बाप्पा मोरया

 कोणी  दूरदेशी  निघाले  कि  आपण जोरजोराने  हात  हलवून  निरोप  देतो पुढच्या  प्रवासा साठी   शुभेच्छा  देतो आणि एका बाजूला  हळूच  मान वळवून  डोळे  टिपतो.  घर रीकामे ओकेबोके  वाटते. अगदी  अश्याच  भावना  गणेश  विसर्जनाला  दाटतात. एकीकडे  बाप्पा  ची निरोपाची  तयारी  उत्तर  पूजा ,  शिदोरी, आरतीची  तयारी  ,  निर्माल्य  गोळा करून ते ही आठवणीने  घेणे  आणि  दुसरीकडे  मनात खोल पडत जाणारा खड्डा  आणि इतरांना  जाणवू नये  म्हणून ओढलेला  उत्साहाचा  मुखवटा!  अगदी  आरती  म्हणताना  मध्येच  सूर खालावतो. बाप्पाची मूर्ती  डोळे भरून  पाहून  मनात  साठवून  ठेवली जाते. भरले डोळे  लपवत बाप्पा ला निरोप दिला  जातो. . . . .  निरोप घेतला  जातो  , पुढच्या वर्षी लवकर या  अश्या  गजराने! !! गणपती बाप्पा मोरया  पुढच्या वर्...
Read more

पाऊस

 पाउस पडून जुना झाला पण आज संधी मिळाली पावसात भिजायची आणि जाणवले कि हा जुना कधी होतच नाही. भिजले की  मनाला आनंदाचे नवे कोपल फुटतात. तप्त मनावर शीतल शिडकावा होतो.पुन्हा नव्याने उन्ह सोसायची तयारी होते आणि त्यातूनही नवे काही घडवावेसे वाटते.
Read more